Druk … drukker … drukst

Posted on by
8

Voilà … voor de liefhebbers van puppy’s … Vincent is nu al vier maanden oud .

Eigenlijk neemt een pupje zowat al je vrije tijd in beslag. Veel tijd om te schrijven blijft er niet over. Vandaar de pauze hier op mijn blog.

En je moet voortdurend je ogen gebruiken en er ook nog een paar op je rug hebben. De draad van mijn externe harde schijf heeft hij al netjes doorgeknabbeld. Gelukkig is het goed afgelopen. Verder is hij al twee keer met zijn oogjes in een tak gelopen met dringend dierenartsbezoek.

Vincent is ook al eens uit mijn handen gesprongen toen hij een inenting kreeg van de dierenarts. Hij heeft fel afgezien van deze val . Zijn kaak was zo gekwetst dat hij bijna geen brokjes kon eten.

Maar het gaat stilaan de goede kant op met het gehoorzamen. Maar we zijn alvast ingeschreven in de puppyklas bij een hondenfluisteraar.

Vincent heeft namelijk geen handleiding meegekregen. Maar het is een schatje !

Nieuw leven

Posted on by
7

Gisteren was het de langverwachte dag waarop ons dwergteckeltje Vincent bij ons kwam wonen. Ervaringen die voor de baasjes en hun pupje zeer emotioneel waren. Een nieuw leven nam opnieuw de plaats in van ons veel te vroeg gestorven hondje.

Rond elf uur mochten wij onze kleine spruit in de kennel ‘ De Grensstek’ komen halen omdat hij nu net negen weken oud is. Een lange rit van ruim vijftig kilometer was erg vermoeiend voor een pupje dat net zijn nestje en mama Bibi had achtergelaten. En ons ‘hollanderke’ werd onderweg zomaar ineens een ‘Belgske’. Andere klanken … andere gewoontes … maak dat maar mee.

Aangekomen in een vreemde omgeving met andere geluiden en een andere stilte ging hij meteen op verkenning. Pootje voor pootje veroverde hij ruimte na ruimte. Een fonkelnieuw en warm nestje stond al weken te wachten op dit moment. Na wat twijfelen dook hij in dat veel te grote ding en rolde zich behaaglijk in een bolletje. Ik zag hoe teer en lief hij was.

Tranen van vreugde en tranen van verdriet mengden zich bij het zien van dit schattige wezentje.

Na een dutje van een half uur stonden zijn oogjes al glashelder om daarmee meteen de baasjes op te vrolijken. Eten en drinken waren nog niet aan hem besteed. Daar was zelfs geen tijd voor, want er kwam een hele hoop sympathisanten de kleine verwelkomen. Iedereen wilde Vincent even vastnemen en knuffelen.  En hij liet zich dat best welgevallen.

Een plasje belandde nog regelmatig naast het krantenpapier. De zindelijkheidstraining is al gestart, maar dat kan niet van vandaag op morgen resultaat hebben. Dus er is nog werk aan de winkel.

De nacht kwam en dat was voor Vincent het moment waarop hij zijn mama, zusjes en broertje begon te missen. In een grote bench met zacht kussen legden we hem neer toen we merkten dat hij moe geworden was. Het moet toch een verschrikkelijke ervaring zijn om op een vreemde plaats en helemaal alleen jezelf in slaap te moeten piepen en te klagen. Wij hoorden het aan, maar zijn toch niet onmiddellijk gaan kijken. Af en toe viel hij in slaap en rond zeven uur zijn we hem dan gaan begroeten. Een kwispelend staartje toonde ons dat hij dat graag had. Meteen een grote plas op wat krantenpapier en het spel kon beginnen. Met nog veel te veel slaap in onze ogen volgden wij  elk pasje en plasje.

Met Vincent is het leven weer opnieuw zo boeiend en spannend. Spijtig dat mijn fotografie en blogs even op pauze staan nu. Er is nog wat tijd nodig om ons dagelijks leven weer een routine te geven met een hondje in huis. Maar het fototoestel staat constant op stand-by.

Afwassen, strijken, poetsen en winkelen doe ik over enkele dagen wel …

Rotterdam

Posted on by
6

Onze Fotokring wil voortdurend haar horizon verruimen en daarom plande zij op 3 juli 2011 een groepsactiviteit naar Rotterdam.

De eerste vroege vogels stonden stipt om half acht gepakt en gezakt met de langste en zwaarste lenzen op het marktplein. Ons Spetserke op het marktplein spatte aan een gezapig tempo zijn steentjes nat en zag dat die bende klaar was om te vertrekken. De zon keek van achter wat stapelwolken naar die groep vlijtige fotografen en een fris ochtendbriesje had er ook zin in.

Na wat afspraken en het instellen van onze GPS kwam de grens met Nederland snel in het vizier. Op zondag valt de drukte op de snelwegen goed mee en daardoor konden we
dan ook vlug de afgesproken parking ‘ Krakelingse Vest’ bereiken.

Van daaruit moest er naar het Centraal Station gespoord worden met de metro. Een fluitje van een cent op het eerste zicht!  Er werden visakaarten, maestrokaarten en chipkaarten te voorschijn gehaald. Om beurt, de handigste eerst, konden wij proberen om snel een ticket uit de muur te halen. Het kastje weigerde echter halsstarrig dienst vandaag. Niet getreurd want met euromuntstukken zouden we die flipperkast zeker aan de praat krijgen.
Niet dus ! De Hi-Tech liet de Kempenaars finaal in de steek.

Net op tijd kwam een dienstwagentje aanrijden met een gezellige controleur die zich bediende van een veel te grote walkie-talkie. Hij kon onze ontgoocheling  begrijpen en constateerde met ons dat de ticketmachine zondagsrust nam. Onmiddellijk en met een flair van Hollandse nuchterheid biepte hij een collega in de  ondergrondse op om te melden dat er een groep buitenlanders, zonder kaart, zouden arriveren en moesten overstappen bij de volgende halte, om daar alsnog  een geldig kaartje te kunnen kopen. Toen iedereen met behulp van de rondborstige bediende door het hek geraakt was konden wij de metro op tot de volgende halte.

Een sanitaire stop was daar dringend nodig om de opgehoopte spanning bij de dames weg te nemen. Ons geluk kon niet op toen we eindelijk een wettig treinbiljet van vijf euro op zak hadden. Opstappen en de richting bepalen waar we naartoe wilden verliep in de beste stemming.

Het Centraal station in Rotterdam werd snel bereikt. Een immens grote, rode kraan was de ontmoetingsplaats waar we onze voorzitter Peter en zijn vrouw zouden ontmoeten.
Zij waren de dag voordien al aangekomen om voor ons de planning uit te stippelen. De brochures, die hij voor elke fotograaf verkregen had in het bureau van toerisme,  toonde ons een acht kilometer lange stadswandeling.  Na een deugddoende koffie in een bar op de hoek kon het avontuur beginnen. Rotterdam, een jonge internationale stad aan het water, verwonderde ons vanaf het eerste moment.

Als een routineklus  werden de fototoestellen geschouderd en de diafragma’s ingesteld. Vanaf dan viel de groep meteen uiteen in aparte individuen, die elk voor zich, andere perspectieven opzochten. Niet elk oog ziet hetzelfde detail en niet elk standpunt geeft dezelfde foto. En niet elk toestel van de twee grote merken geeft een beeld met de juiste
scherpte … zegt men. Maar er zijn ergere dingen om over te struikelen niet ?
Door de grote concentratie op het eigen toestel kon het wel eens gebeuren dat je met de ruggen tegen elkaar opbotste om de juiste skyline vast te leggen. De niet-fotografen loodsten hun partners langs de juiste route wat in zo’n wereldstad een hele klus was. Af en toe was er een verloren of achtergebleven schaap, maar iedereen sloot probleemloos weer aan!

De imposante buildings tekenden zich af en de reflecties van de wolken met een deugddoend zonnetje hierop maakten elk plaatje compleet. De Millenniumtoren, het Groothandelsgebouw, het Concertgebouw, de Kruiskade, de Beurstraverse, de Kubuswoningen en veel andere gebouwen en monumenten zorgden ervoor dat we bijna vergaten om te gaan lunchen. Gelukkig werden we hierop attent gemaakt door de dames, die onder het mom van noodzakelijke sanitaire stop, ook wel wat calorietjes wilden opslaan.

De 800 meter lange Erasmusbrug over de Maas is hét icoon van de stad Rotterdam. Om en rond het water in het Scheepvaartkwartier is het heerlijk vertoeven en al onze
fototoestellen stonden constant in overdrive.

Deze leuke en bijzonder goed geplande uitstap verliep uitstekend, maar kwam helaas ook ten einde. De terugreis eindigde geheel in harmonie en velen van ons droomden in de
auto al stiekem  van de eigen mooiste en indrukwekkendste foto’s. De geheugenkaartjes zaten dan ook overvol.

Waan-zin

Posted on by
8

een dolgedraaide maatschappij

aan de lopende band

verenigd in eenzame opsluiting

van gemiste kansen

 

op drijfzand gebouwde

luchtkastelen à  volonté

verzinkend in het niets

van  ogenschijnlijk  geluk

 

toevallige ontmoetingen

in  een snelle carrousel

waan-zinnige mensen

op de vlucht voor eigen intriges